Cultuur

Rosie & Moussa - Dorothée van den Berghe

Rosie verhuist met haar moeder naar een appartement aan de andere kant van Brussel. Ze leert er een heleboel mensen kennen: de gekke meneer Tak, de excentrieke mevrouw Hemelrijk en vooral Moussa, die in het appartement boven haar woont. Hij neemt Rosie op sleeptouw door de hele buurt. Ze klauteren zelfs helemaal tot op het dak van het appartementsgebouw. En ze gaan samen op zoek naar Rosie’s papa, die al een tijdje niet meer thuis kwam...

Rosie & Moussa is een familiefilm van Dorothée Van Den Berghe (Meisje, My queen Karo), gebaseerd op de kinderboeken van Michael De Cock en Judith Vanistendael. Samen met Rosie en Moussa ontdekken we de grootstad als een plek om eindeloos veel avonturen te beleven. Je kan er spelen, dromen en op-en-top kind zijn. Deze film uit eigen land krijgt dankzij de hedendaagse thematiek en de ijzersterke cast (met o.a. Ruth Beeckmans en Titus De Voogdt) ook internationale allure.

Bekijk hier de trailer van deze film.

TERMINATOR TOO

In ‘Terminator Too’ dompelen makers Robbert Vervloet en Ephraïm Cielen zich onder in de wereld van Hollywood-blockbusters.

Op scène creëren ze een eigen universum waarin ze zelf de helden zijn. In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack maken ze hun eigen film, de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaat er steeds meer spanning tussen de twee mannen en neemt de buitenwereld een steeds grotere rol in.

‘Terminator Too’ toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd, zich te pletter amuseren maar niet steeds helemaal 'in touch with reality'

zijn. ‘Terminator Too’ is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?

LE CHICON

"Hoe meer ge rechtdoor rijdt, hoe meer de poorten zich openen, hoe dichter ge komt bij het oog van de storm. En net als ge denkt, het valt hier nog wel mee, dan sluiten de poorten achter u en zit ge in Brussel. Mensen van 't Lemmeke komen daar niet. En ik, ik sta daar tussen."

In ‘Le Chicon’ positioneert de jonge theatermaker Maxime Waladi zich in de ruimte tussen verleden en heden, geworteld in interculturele grond bezaaid met witloofkroppen en durumtarwe. Daar waar het gekende en het onbekende, de verwachtingen en de verlangens, het juk en de breekijzers tot een innerlijke verscheurdheid leiden.

Wat werp je van je af en wat wens je te koesteren?

Welke offers breng je en welke frisse impressies eigen je jezelf toe in het vormen van een gebalanceerde identiteit?